9 Mart 2010 Salı

gözlerimde yaşlar pınar olup aktı... kendi üzüntümden değil bu sefer... kıyamıyorum aşka. kıyanlara da dayanamıyorum. zaten iki gönlün birleşmesi bu kadar zorken ayırmak niye! değişemiyo muyuz yani üç kuruşluk özgürlüğü sevdiğimizin tenine.
böyle olmamalı!
aşk bu kadar incitmemeli... hoş bazen incitmesi bile güzel gelir ya insana,,,
şimdi burada oturup aşkı anlatacak değilim. zaten buna cesaret de edemem. kaç aşk varsa o kadar da anlatısı vardır bu meretin!
sözler tıkandı yine sessizlik.

Hiç yorum yok: