Gözümden süzülen yaşla yandı yüzüm.

Ne bu? İçimdeki yangının acısı mı?

Bu gariplik, bu kimsesizlik hissi...

Sonsuz bir lanet gibi.

Küçükken bir ailem olur,

Bir sürü çocuğum olur diye hayal kurardım.

Meğer bazı acıların merhemi yokmuş.

Ama hep şükredecek çok şey olurmuş.