Bir yavru kedi düşünün... Daha tüm öğreneceklerini öğrenemeden gitmiş annesi! Yaralanmış kan revan içinde düşe kalka ilerlemeye çalışıyor. Biri gelsin o kediyi her gördüğünde ona bir tekme savursun. İşte ben bazen o yavru kedi oluyorum. Kendimi savunamıyorum, savunsam da birşey değişmeyeceği için. Gözlerim dalıyor, düşüyorum. Sonra hemen çıkıyorum ama neden düştüğümü asla unutmuyorum. Çünkü Pia olmak bunu gerektirir.