Yazdıkça çoğalıyorum, iz bırakıyorum harflerin son kıvrım noktasında.Ya dolma noktasında azalmak için ya da tükenme noktasında çoğalmak için tutunuyorum kelimelerin kendi kalbimde saklı anlamlarına. En çok da aşkımı ifade etmeye yetmiyorsa bedenim ruhum karışıyor nemli bir sayfanın ortasına. Yazdıkça kuruyor kurudukça güçleniyor.
Bazen de kelimeleri bulamıyorum bir türlü.
Bu zamanlarda kendine has gülümsemesini, gözünün yanındaki incecik yarayı seyrediyorum.Şiddetli bir şımarıklık sarıyor gözlerimi doyamıyorum. Elleri mis gibi kokuyor, yanağımdan uzaklaştıramıyorum.
Sonra bir an bir duygu seliyle akıyor kelimeler güzelliklerini anlatmak için.
Yine yazamıyorum... Şiddetli bir kıskançlık sarıyor bu sefer de benliğimi. Kimse görmesin kimse duyup bilmesin istiyorum bana kalsın sadece bana...
Olsun.
Tek bir kelime yetiyor bazen 'sevgilim' diyorum o içimdeki binlercesini anlıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder