gözlerimin altındaki morluklar da olmasa
hiç acı çekmemiş sanacak insanlar beni
halbuki ne aldatılmalara ne yalancılılara maruz kaldı kalbim
bazen bir bedenden ibaret oldum
bazen bir piyondan
önce bağırıp çağırmayı
sonra susup sabretmeyi öğrendim
öğrenmediğim ve öğrenmek istemediğim tek bir şey vardı
unutmak!
bazen hiç bir şey olmamış gibi uyanmayı istedim yeni güne
ama hiç olmayınca....
inadına daha çok hatırlayayım diye acı verenleri
tekrar edip durdum içimden
mutluluk!
mutluluk denen şey içimizde minicik
en çok korunası en çok hissedilesi
ya da her neyse yine gece gece