21 Ekim 2016 Cuma

   Arabadan indi yüzüme baktı. Gülümsedi... İki adım atıp dudağımın kıyısıyla yanağım arasına minik bir öpücük kondurdu. Bir iki saniyeliğine konuştuk gözlerimizle. İkimiz de farkındaydık olanların. Sanki her gün tekrar tekrar öldürmek için doğmuştuk birbirimizi. Bu amaç uğruna yılmadan çalıştık her nefeste.

   Üzülme. Yaşamak için ellerinin ellerime değmesine gerek yok.