Yürüyordum. Tam köşeyi döndüm, karşıma çıktı. Kollarımı sıkıca tuttu, sarstı. Yaprakların hışırtısı kesildi, serçeler sustu. Bak dedi ve de gör! Baktım da görmekte zorlandım yinede. Kollarım acımıştı kalbim de.

Öylece uzanmış göğe bakıyoruz bahçede. Toprağın değil betonun üzerindeyiz, genciz. Kıymetini bilebilsek anın saatlerce kalabiliriz, daha çok şarkı mırıldanabiliriz.
Güneşin kavurucu sıcağı bitmiş gün dönmüş güneş batmak üzere. Genciz... Anlayabilsek... Daha uzun yaşayabiliriz. Çok kıymetli değil mi şimdi o kahkahalar o şarkılar.
Gün dönmüş güneş batmak üzere! Hafif bir rüzgar eser Ankara gecelerinde. Geri gidebilsek bir iki şarkı kadar daha. O zaman yazılmamış bir kaç şarkı daha söyleyebiliriz. Bir kaç şarkı yazabiliriz. Dünyaya bırakacak bir şeyler olmalı. O kadar basit değil hiç basit olmadı. YAŞAMAK. Gençken bile anlayabiliyor musun?