25 Mayıs 2014 Pazar

Uzun aylardan sonra ilk defa bu saate kadar oturuyorum. Ve ilk defa eşim yattı ben burada blog yazıyorum. İçim elvermiyor... Alelacele yazıp gitmeliyim yanına. Çünkü ben yalnızca o yanımdayken nefes olabiliyorum. O artık benim yuvam, hayat arkadaşım. Biz artık bir aileyiz. Söyleyin bizim kavuşmamızdan daha güzel yeryüzünde ne yaşanmış olabilir?

Aşk.. Önce cesaret ister, adam gibi sevemezsen adına aşk diyemezsin. Sonra tutku ister, her günü birbirinden özel kılar varlığı, sonra şevkat ister, saygı ister, huzur ister, sohbet ister, özveri ister, ister de ister.

Ben daha ne istiyim?
Bir gün küçük bir bulut süzülerek geldi yanlarına. Gölgesine sığındılar sıcaktı! Ve gerçek oldukları tek andı. Gel zaman git zaman hep düşündüler. Keşke zaman yağız atlara binip gitmeseydi. Ve keşke güvercin atı takip ederken, diğer güvercin zamanı kaybetmeseydi.