21 Aralık 2013 Cumartesi

Anne

Bana sesleniyor musun?
Diyor musun 'kızım neden sevdiğim şarkıları dinleyip dinleyip içini böyle dağlıyorsun' diye.
İstediğini de.
Dinliyorum.
Müzik setine kaseti takmışsın belki biraz efkarlısın sigarının dumanını üfleyip başını hafif yukarı kaldırmışsın.
Ya da belki baya baya efkarlısın ağlıyorsun sessizsin kesin rimelin tüm yüzünü siyaha boyuyor. Kimseye de anlatmazsın ikimiz de biliyoruz.
Sen farklısın ben seni böyle seviyorum. Gülüyorsun geziyorsun ve her gece yatağıma yattığımda mutlaka gelip beni öpüyorsun sabah kahvaltı edince mutlaka türk kahvesi içiyorsun hep güzel giyiniyorsun hep makyajlı geziyorsun.
Hep gülüyorsun hep gülüyorsun hep gülüyorsun.
Ve sonra
Ölüyorsun.
Ama sevdiğin adamla birlikte.
Ve senin hikayen burada bitiyor.
29 yıl...
Ve ben evleniyorum.
Evlenirken ağlıyorum ikimiz için.
Artık gülümsemelerini göremediğimiz için.
Senin hikayen bitiyor...
İkimizin hikayesi başlıyor.
Oturuyoruz 'dilek taşı' çalıyor.
Ben bunları yazıyorum ikimiz için.
Çünkü benim sana aşık olmam herkesin bilmesi gereken bir şey.

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Hissediyorum ki annen hep yanında petekcim, her an seninle ve ilker gibi güzel bir adamla tanışıp evlenmeni sağlayan da belki odur ;) seni çok seviyorum gerçekten. Iyi ki varsın.

PİA dedi ki...

Canım benim teşekkür ederim. Umarım biz hep çocuklarımızın yanında olabiliriz