bir yerden başlamanın ne kadar zor olduğunu anladığımda bir yerden başlanılmadığı hep kalınan yerden devam edildiğini anladım. hayat kaldığı yerden, acılar kaldığı yerden, anılar kaldığı yerde, sevinçler kaldığı yerde....
ve ben kalmışım bir yerlerde! hep aynı sokakta dolanıp duruyorum. sevdğim bir sokak orası ama acı veriyor -yine de- kopamıyorum işte. hep bir kitap yazma hayalinde koşmuşumdur. sonra aklıma bir fikir geldi annemle babamı anlatayım o sır dolu hikayelerine bir dalayım.şimdi düşünüyorum acaba cesaret edebilir miyim? nasıl ederim... hangi tarafından tutsan acı yanıyor ellerim..hangi taşın altında nasıl parça parça gövdeleri bunu mu anlatıcam.
bu kadarı bile acı işte... yapmayın yaralı yürekleri yaralamayın! van da bir sürü kürt var zaten demeyin. o evlatlarda bu cümleleri kuracak ilerde bunu düşünün, artık bilmem kaç ana ölene kadar ağlayacak. siz susun... bilmediğiniz sularda yüzmeye kalkmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder