7 Kasım 2011 Pazartesi

van da da, van dan da

bir yerden başlamanın ne kadar zor olduğunu anladığımda bir yerden başlanılmadığı hep kalınan yerden devam edildiğini anladım. hayat kaldığı yerden, acılar kaldığı yerden, anılar kaldığı yerde, sevinçler kaldığı yerde....

ve ben kalmışım bir yerlerde! hep aynı sokakta dolanıp duruyorum. sevdğim bir sokak orası ama acı veriyor -yine de- kopamıyorum işte. hep bir kitap yazma hayalinde koşmuşumdur. sonra aklıma bir fikir geldi annemle babamı anlatayım o sır dolu hikayelerine bir dalayım.şimdi düşünüyorum acaba cesaret edebilir miyim? nasıl ederim... hangi tarafından tutsan acı yanıyor ellerim..hangi taşın altında nasıl parça parça gövdeleri bunu mu anlatıcam.

bu kadarı bile acı işte... yapmayın yaralı yürekleri yaralamayın! van da bir sürü kürt var zaten demeyin. o evlatlarda bu cümleleri kuracak ilerde bunu düşünün, artık bilmem kaç ana ölene kadar ağlayacak. siz susun... bilmediğiniz sularda yüzmeye kalkmayın.

6 Kasım 2011 Pazar

Kaç yıl oldu saymadım köyden göçeli
Mevsimler geldi geçti görüşmeyeli
Hiç haber göndermedin o günden beri
Yoksa bana küstün mü unuttun mu beni

Dün yine seni andım gözlerim doldu
O tatlı günlerimiz bir anı oldu
Ayrılık geldi başa katlanmak gerek
Seni çok çok özledim arkadaşım eşek

Arkadaşım eş arkadaşım şek arkadaşım eşek

.....

Uzun kulaklarını son bir kez salla
Tüm eski dostlarımdan bir haber yolla
Ayrılık geldi başa katlanmak gerek
Seni çok çok özledim arkadaşım eşek
Arkadaşım eş arkadaşım şek arkadaşım eşek

anneciğim senin bana ninni olarak söylediğin bu şarkıyı şimdi ben sana ithaf ediyorum kalbimdesin kızın petek...