daha kırılacak parçalanacak çok şey var... sırada bekleyen çok acılar! dün duyduğumuz sesler bugün yok onun sessizliğinin yerine başka sesler var.. daha ne güçlenmeler var bir bilseniz sırada bekleyen ne gülümsemeler.

insanın yapabileceklerinin sınırı yokmuş anladım. hayatta geçilebilecek ne sınavlar var.

duygularımı ise şimdi anlatmaya lüzum görmüyorum, sonraları acıtmasın diye. çünkü her şey unutulmaya ya da unutulmaya yüz tutmaya mahkum -yazılanlar hariç! ilk defa belkide başına oturup yazmanın yazılması gerekenleri yazmıyorum.

hayat planladığımız gibi değil.. plan yapmamak en iyisi. ya da en iyisi şimdi bana susmaya devam etmek