bitmeyen tükenmeyen bir devinim bu, kaybetmek tükenmek inadına tüketilmek hayatta,
büyüten olabilmek için büyümek zorundA olmak...büyücem diye inadına inadına acı çekmek...
hayat hep böyle sevdiklerimi koparıp kollarımdan ilerlemeye devam edecek belli ne ağlayacak takatim ne ayakta duracak gücüm var artık
ruhidir benim adım hiç çıkamam evimden
dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
bir gün bir istasyon gördüm trenleri geçiken
yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret
istasyon insanları burdalar tesadüfen
aynı rüyaları görüp ayrı yerlere giden
eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken
henüz cennet kumsalı otopark olmamışken
mercanların arasında küçük balıklar vardı
en güzelleri el boyunda turuncu olanlardı
bir gün bir rüya gördüm o turuncu balık benmişim
büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim
ruhidir benim adım bir sırrım var saklarım
ama görünce anlarsınız
yalnız dikkat acımayın
bu en çok acıtandır...
teoman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder