yazdım çizdim karar verdim
hayat kağıt üstünde çok basit
gerçekler daha saydam
keşke diyorum keşke
hayat sadece kağıt üstünde oynanan bir oyun olsa.....

sevgili anne;
bunun sana yollayacağım bir mektup olmasını çok dilerdim.. ama sana değil kendime yazıyorum.küçükken ölene kadar oyun oynamak isteyeceğimi düşünürdüm ya gülerdin büyüyünce oynamak istemez insan derdin. anladım büyümüşüm ne oyunları seviyorum ne de dokunmaya kıyamadığım oyuncakları. hala çok sevimliler oysa. ama bir nokta daha koydum hayata böylece. bir bilinmezlikten daha kurtuldum.ne içinde öğüt yatan masalları seviyorum ne yalanları ne de oyunları. olduğum gibi olsam evet oyunlar oynamasak bi de... ağır geliyorum olduğum gibi başrol oyuncularıma.ama yinede noktaladım çünkü teşekkür etmeliyim oynamayanlara...
bu aralar seni neden bu kadar rahatsız ettiğimi anlamıyorum.. üzgünüm! bendeki ben hep sen olmak isteyip gölgen bile olamayınca seni sorgulamaya başlıyo.bendeki seni..sen nasılsın bilemem bendeki sen güzel o yetiyor. ve hayatı olanlarla değil bendeki halleriyle yaşamak güzel burada da nokta.
sevmek için de tek kişi yeterliymiş anladım.. yalnızlık diye birşey yok!hiç olmadı.. sen hiç gitmiyorsun çünkü diğerleri de... birbirimizden gidiyoruz çünkü ama canımı acıtanlar bile sevgilerinden hiç bir şey eksiltemiyorlar.. eksilen sadece benim ve onlardaki benler... ve tüm sorularımıza cevap bulduğumuza göre iyi uykular annecim yarın çok güzel bir gün. üstelik ankara güneşli!