13 Şubat 2010 Cumartesi

evime doğru yol alıyorum..
kuru bir ekmeğe talim ettiğim, parasız ama mutlu dolaşabildiğim, özgür olduğum. cesur olduğum, hayat bulduğum evime...
ranzanın tavanını çatı yaptım penceresiz evime... ama evim işte! az kaldı geliyorum.

Hiç yorum yok: