hayat tesadüflerle dolu buna inandım... tesadüfler kadar yanlış anlaşılmalarla da tabi. enteresan karmaşık dolambaçlı zor bir oyun gibi... bazen düşünüyorum bazen yapıyorum bazense hiç! tamamen bir hiç.. hiç ne diye sorarken buluyorum kendimi olmayan bir şeyi tarif edebilir miyiz? olan şeyleri bile tarif edemezken,hiç olmayan bir şeyle nasıl mücadele edebilirim... insanoğlu hiçlikleri neresine koyar yaşamımın... belki de bundandır anlamlara anlam katma çabası!şu an düşünmüyorum düşünmeden konusu mantığı olmayan sözler sarfediyorum.

kendi küçük kutumuza sokmaya çalışmamalıyız insanları.. sığmıyorsa sığmıyor işte. ne ısrar edip insanı incitmek doğru ne de kutuyu parçalamak. bantlayınca olmuyor çünkü sağlamlaşmıyor! kendi kutuma dahi sığdıramazken hayatı senin kutuna hiç sığamam! tek bir hayatı iki kutuya sığdırmak istesen o başka sen iki kutuya hem beni hem seni hem bizi sığdırmaya çalışıyorsun.

insan şikayet etmemeli yalnızlıktan.. yalnızlığını tanıyıp onunla bir birliktelik yaşamalı. yalnızlık güzel şey ama bazen de kuytu köşedeki bir kuyu gibi....YALNIZLIKLA ARKADAŞ OLMAYI ÖĞRENMELİ.